Mücadele yürüten İran halkına destek için İran Konsolosluğu önünde toplandık. 20 kişi biz, aynı sayıda gazeteci ve yüzün üzerinde polisle birlikte güneşin altında bekleşip durduk. Açıklamamız okundu. Konsolosluk önüde muhalefeti simgeleyen yeşil kurdelalar astık... Serince bir yerde oturup çay-kahve içtik ve ahval üzerine sohbet ettik... Müthişiz yani...
SERKAN OCAK
“Yeni Hasankeyf’in temelleri 30 Temmuz’da atılacak. ‘Tarihi korumaya çalışanlar’ bugüne kadar ne yaptı, bir yeri mi tamir etti? Beş kuruş faydası yok bu insanların. Laf laf laf...” diye eleştiren Eroğlu, Hasankeyf’in kurtulması için imza veren Orhan Gencebay, Tarkan ve Orhan Pamuk’u ise eleştirilerin dışında bıraktı: “Onlar iyi niyetli.”
Tarihi Hasankeyf’i sular altında bırakacağı gerekçesiyle yıllardır tartışma konusu olan ‘Ilısu Barajı’ için Avusturya, Almanya ve İsviçre’deki üç kredi kuruluşu kredi sağlayacaktı. Ancak bu üç ülke, kredi için Türkiye’nin önüne 153 kriter koymuş (biyolojik çeşitlilik araştırması, tarihi eserlerin planını çıkarılması, barajdan etkilenecek insanlarla istimlak koşulları konusunda anlaşma gibi...) ve Aralık 2008’e kadar da tarih vermişti. Aralık 2008 geldiğinde ‘kriterlerin yerine getirilmediği’ belirtilerek kredi askıya alındı. Türkiye’ye ek süre verildi. Ek süre 6 Temmuz’da doluyor. Ek sürenin dolmasına kısa süre kala hükümetin Ilısu konusunda atağa geçtiği anlaşıldı.
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan başkanlığında 10 Haziran Çarşamba yapılan toplantıda, Hasankeyflilerin taşınacağı ‘Yeni Hasankeyf’ için 30 Temmuz’da temel atılma kararı alındı.
Radikal’in sorularını yanıtlayan Çevre ve Orman Bakanı Eroğlu, 6 Temmuz’a kadar bekleyeceklerini ancak gerekirse öz kaynakları kullanarak barajı yapacaklarını açıkladı:
“Daha hiçbir faaliyete başlanmadan ‘Kriterler yerine getirilmeli’ denildi. Ancak avans verilmedi. Avans verilince de süre bitti. 2008’de krediyi askıya aldılar. 6 Temmuz’da üç kredi kuruluşunun son kararıaçıklaması gerekiyor. Açıklamazsa iyi niyetli olmadıklarını düşüneceğiz. Kredi alınmazsa bile baraj kendi öz kaynaklarımızla yapılacak.”
Eroğlu, Hasankeyf’te baraj yapımına karşı olanları da sert bir dille eleştirdi: “Beş kuruş faydası yok bu insanların. Zeynel Abidin Türbesi var, onu mu tamir ettiler? Artuklu Köprüsü’nü mü onardılar? Hep laf, laf, laf... Yaygara yapanların maksadı başka. Atatürk Barajı için de bu yaygaralar yapılmıştı.”
Orhan Gencebay ve Tarkan’ın ardından Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk da ‘Hasankeyf Yok Olmasın’ kampanyası için imza atmıştı. Eroğlu, onları ‘yaygaracı’lardan ayırdı: “Aslında Hasankeyf’i korumaya çalışıyorlar. Tabii ki iyi niyetli bir hareket. Biz yeterince bu insanları bilgilendiremedik.”
‘Başbakan da inanamadı’
Bölgedeki tarihi eserlerin korunacağını, bunun için 25 milyon avro ayrıldığını belirten Eroğlu, Hasankeyf’le şu anda turist gelmediğini, ama projeyle birlikte bölgenin turistik çekim merkezi olacağını düşünüyor:
“Burası yeni Hasankeyf’e birlikte cazibe merkezi haline gelecek. Asıl turisti baraj yapıldıktan sonra göreceksiniz. Başbakan bile Yeni Hasankeyf’in son halini görünce inanamadı.”
Dün gece (29 Nisan, cumartesi gecesi) 30 yıllık dostlarım Sevinç ve Ferda Ereren'in de Üç Deniz Topluluğu olarak katıldıkları bir Trubadur Şarkıları dinletisi izledim. Gene Üç Deniz Topluluğu'nun bir üyesi olan Dr. Erdal Şalikoğlu'nun yirmi yıla yakın bir zamandır birlikte müzik çalışması yaptığı Kobzos Kiss Tamas ile birlikte düzenlenen konserin adı; "Bin Yılın Rüzgarı / Trubadur Müziğinden Aşık Veysel'e" başlığını taşıyordu...
Açılışımıza en önce üç yakın akrabam geldi. Üç güzel insan... Feryal ve ağabeyi Ayhan ile Duygu... Güzelce söyleşmek olanağı bulduk. Sağolsunlar...
Sevgili arkadaşlar, merhabalar. Üç arkadaş bir araya geldik ve krizin bizleri iyice sarsalamasının etkilerini azaltmak için; zaten hayat boyu meşgalemiz olan ‘kitap’ yeniden ‘işimiz’ olsun çabasıyla bir dükkan açmaya karar verdik. Her üçümüz de kitabı iyi tanıyoruz. Şimdiye değin ayrı ayrı kitapçı dükkanları da açmıştık… Okuyoruz, yazıyoruz ve ayıptır söylemesi kitabı (siz dostlarımıza) satmak istiyoruz… Kitaplarımız ‘ucuz kitap’; yayınevlerinden hayli çok sayıda kitap edinmeye girişip, bi’miktar ucuza alınca ucuza kitap satma olanağımız da olabilecek gibi… Ayrıca her türlü siparişinizi üç gün içinde getirebilme olanağımız da var. Yeni ya da sahaf kitabı… Ederi üzerinden buluruz… Ama kendi kitaplarımızın tamamı cidden kriz ortamıyla gırgır geçer gibi: On yıl öncesinin fiyatlarıyla kitap satıyoruz… Herkesi bekleriz efendim… Kadıköy’de meydanından Osmanağa Camii’ni geçip Boğa Heykeline doğru yürürken ilk sağ sokaktayız. Pavlonya sokak. Güzel bir bahar çiçeğinin adını alan sokağımızda başka kitapçılar da var… Hemen camiin arkasındaki ikinci han olan Nuhoğlu Hanın üst girişinde bizi göreceksiniz: Üç Deniz Kitapçı… Artık açığız ama bu hafta sonundan itibaren törenler; konfetiler ve havai fişekleriyle kitabı (ve kendimizi) uçurmak istiyoruz… 
Bu habere yakışacak fotoğrafı başka yerde arayacak değilim :-)
Geziyi BirGün'e yazacak olan Dr. Sadreddin Apaydın... Tiflis sokaklarındayız...
Blog durgunlaşmış ve okurlar da mahsunlaşmış(mış)... Ehh, kolay mı Gürcüstan'ı baştan başa dolaştık... Yazısı aşağıda başlıyor... Metin bütünleşik bir metindir. Okuyup aşağı inin ve öylece bitirin... Fotoğraflarda ise hafif bir çuvallama var. Gecenin bir vakti yaptığım için, yorgun ve bezgin halde, bu kadar olabildi. Özür diliyorum... Umarım, önümüzdeki yaz Azerbaycan'a da gidebilirim ve Ermenistan, Gürcüstan ve Azerbaycan'ı 'Kafkasya Gezileri' kitabımda toparlarım. Çünkü iki ülkeye ilişkin geniş yazılar bitti... Durum budur... 
Gori'ye Stalin'in doğduğu şehre uğradık... Batum-Tiflis yolunun tam ortasında. Yol boyunca böyle çömlek satış yerleri vardı. Otobüs yanaşınca binalarda duran yaşlı hanımlardan 30 kadarı çıkıp satış umuyorlardı... Aşağıda yandaki fotoda Stalin'i görüyorsunuz... Doğduğu kent Gori'de... Bir tür Umre Ziyareti sayınız...
Bir grup gazeteci ve turizmci ile birlikte Gürcüstan’ın Acara Özerk Bölgesi Cumhuriyeti’nin davetlisi olarak; bu kadim ve güzel ülkeye gittik… Yönetim yapısından söz etmeliyim: Bizi davet eden Teimuraz Diasamidze, Turizm ve Tanıtma Şubesi Genel Müdürü olarak anılıyor ama muhatap olunduğunda ‘Sayın Turizm Bakanı’ diye, hitap ediliyor. Benzeri titrlere sahip şube müdürlerinin tamamı da Acara Özerk Bölge Cumhuriyeti’nin bakanı mevkiinde… Devlet Bakanı olarak tanımlanan ama gene Acaralılar’ın resmen Devlet Başkanı saydığı kişi ise Levan Varshalomidze… Turizm Bakanı 32 yaşında, başkan da 37 yaşında… Sovyetler’den kalma alışkanlıkla yaşlı yönetici aramamalı; çünkü, her düzeyde kesinlikle gençler egemen… Acara’nın başkenti Batum’da da, Gürcüstan’ın başkenti Tiflis’de de… Beş yıldır çıkarılan ve kesinlikle uygulanan yasalarla, halkın da büyük desteğini alan Saakaşhvili hükümetinde yaşlı-başlı kimse yok gibi. Mafya silinmiş ülkeden. Yüzlercesini gördüğümüz otobüs ve kamyonların şoförlerinden ve iş yapmaya gelen çevrelerden öğrendiğimiz kadarıyla beş yıldan önceki dönemlerde sınırdan itibaren arabaları durduran ve gidilecek yere kadar eşlik eden ‘kanarya’ nitelemesiyle anılan eli silahlı mafyadan gençler, yüz dolardan başlayan fiyatlarla tarife çıkarırlarmış… Gece hava karardığı andan itibaren sokaklarda kimse durmazmış… En küçük para miktarına insanların öldürülmesi şaşırtıcı değilmiş… Şimdi kimse kimseyle kavga etmeyi bile aklına getirmiyor, çünkü her iki taraf için de 7’şer yıl hapsi var… Düzen bozucu hiçbir girişime prim verilmiyor…
Bu binalardan yüzlerce var. Renk, renk... Sovyetler zamanında yapılmış toplu konutlar. Aşağıdaki heykelcikler ve anıtlardan da yüzlerce var...
Yüzlerce yılda onlarca kez işgale uğramış böylesine eski topraklarda pek çok döneme ilişkin derin izler kalmış… Tarih kokan bu ülkede sanatın da izini her yerde ama her metrekarede görmeniz, bu değerli coğrafyayı kalıcı ve sahici kılmış… Daha Sarp kapısından içeri (yürüyerek) girdiğimizde, herkesin pasaport kontrolünden geçip gelmesini beklerken küçük meydanı çevreleyen dükkânların arka duvarlarında 2. Dünya Savaşı’na katılan askerleri anmak için yapılan rölyef üzerinde; yaşananların halk üzerindeki etkileri vurgulanmış… Gene bir diğer yanda ise Sarpi köyünden savaşa gidip ölen askerler, fotoğraflarıyla birlikte gösteriliyor…
Üç gün Batum’da üç gün de Tiflis’de olacağız… Otele yerleşip, yakın çevreye dağılıyoruz… Otelden dışarı kapağı atan kendini İlia Chavchavadze Devlet Tiyatrosu’nun görkemli binasının önünde buluyor… Tiyatroya adını verdikleri Chavchavadze eski bir yazar ve adı kenti bir uçtan diğer uca kesen önemli bir bulvara da verilmiş… Zaten yazar ve şairlerin adları kentin her yerinde… Puşkin ve Mayakovski caddeleri var. Gene çok eski dönemlerde yaşayan yazar Rustaveli caddesi ve Picasso ile kıyaslanan Pirosmani caddesi. Ünlü Gürcü asıllı Rus besteci Borodin nedense es geçilmiş, ama Çaykovski caddesi var… Bu arada futbolcu Shevchenko adı ile Paris Komünü caddesi de var… 
Burasının bu bölümdeki yazıyla ilgisi yok. Turizm Meslek Okulu da bize bir sofra hazırladı. En güzeli buradaydı... Gene kadeh kaldırıyoruz... Konuşan müdür, sarışın hanım da rehberimiz Nona... Burasının fotosunu ise epeyce aşağıda bulacaksınız... Olur böyle şeyler :-)
Makinelere pil lazım olunca bakkal aranmaya başladık. Azıcık yürüdük ki, epeyce yüksek tavanıyla bir köşede tek başına duran bir bakkal gördük. İçeride onlarca rölyef, altın yaldızlı büyük aynalar ve tavan olduğu gibi dini öyküleri anlatan sarmal ikonlarla bezeli… Bakkal ise bildiğimiz bakkal gibi ama sadece gibi… Bin çeşit –bir kısmı Türkiye’den- bisküvi var… Zaten henüz market olamamışsa, çoğu bakkalda bisküvi çeşitleri gibi ıvırzıvır türünden ürün ile kesinlikle bolca içki var. Başka bir şey yok ama muhabbet var… Bakkala girince, arkada bir köşede yüksekçe yuvarlak bir masa ve etrafında bakkalı işleten ailenin bütün bireylerini gördük. Çok sayıda meze ve ev yapımı votka ile şarap var… Büyük baba, baba ve kadınlar ile iki delikanlı, hep birlikte içip muhabbet ediyorlar. Pil yok, gelin içki var dediler. Çekinerek yanaştık. Böylece bütün seyahatimiz boyunca kahvaltı masaları da dahil olmak üzere soframızdan (ve hayallerimizden!) hiç eksik olmayacak içki muhabbeti başlamış oldu. Közde patlıcan, üzerinde cevizli bir sos ve onunda üzerinde nar taneleri; kıyılmış halde bulduğumuz müthiş lezzetli bir enginar salatası; beyaz ve isli peynir, elbette patates tava ve yeşillik demeti… Laf olsun torba dolsun kabilinden lafa daldım. Caddenin adı K(onstantin). Gamsakhurdia üzerine sohbet açtım… Hristiyan laz diye tanımladığımız Megrel halkının önderlerinden. SSCB’nin son Dışişleri Bakanı Edvard Şavardnazde göreve geldiği sırada çıkan çatışmalarda öldürülen lider ise Konstantin’in oğlu. Şimdilerdeki muhafetin önderi de bu tarihi kişiliğin torunu… Kuruluş günleri olan 9 Nisan’dan başlayarak 9 gün boyunca geceli gündüzlü miting yapan muhalif kesimin lideri de aynı aileden geliyor… Destek buldukları söylenemez. Bu nedenle bakkalda hafifçe demlenen heyet canlanıyor ve kadınlardan biri ‘Megrel diye bir şey yok, herkes Gürcüdür’ kabilinden bir şeyler söylüyor. Gülümseyerek… Çakırkeyif olmanın rahatlığıyla ve bir gerçeğin altını hafifçe çizerek… Karşılıklı olarak tek kelime dil bilmeden 45 dakika muhabbet ediyoruz. Habire kadeh yuvarlıyoruz. Henüz paramızı yerli para birimi Lari’ye çeviremediğimiz için bir kuruşluk bir şey de satın alamıyoruz. Ertesi gün(ler)e buluşmaya söz verip bol bol fotoğraf çekerek ayrılıyoruz… Kentin alt yapısı değişiyor. Bütün sokaklarda büyücek iş makinaları ve işçiler çalışır durumda. Bir kiliseye giriyoruz…
Kapadokyalı kadın misyoner Saint Nino, bölgeye gelip hıristiyanlığı yaymış... Sovyet ülkesi olunca da din falan yasaklanmış. Rehber, 'Ateistler ve komünistler yıktı' deyince, 'One Minute' dedim. 'Ben her iki kesimi de temsil ediyorum. Üstelik dağ-taş kilise. Hepsi yerli yerinde' deyince, bizim taksiciler gibi hemen benden oluverdi. İşi şakaya vurdular... Keratalar...
On yıllarca dinden uzak dur(durul)unca büyük çoğunluk artık kendini dine vermiş durumda. En faal binalar kiliseler ve her yerde ciddi bir dindarlık görmek olası. Bir tek ürünün satıldığı özel çarşılar gibi burada da dini malzemelerin; kitapların, küçük ikonların ve benzeri malzemelerin satıldığı dükkânlar bir aradalar ve hayli ilgi görüyorlar… Bütün seyahatimiz boyunca onlarcasını gördüğümüz ve pek çoğuna da içine girdiğimiz için aynı cadde üzerinden bulunan ama adını not almadığımız kiliseye giriverdik. İçeride çocukların koral etkinliğinin provası bitmiş. Aileleriyle ve papazla sohbet ediyoruz… Ertesi günkü akşam ayini ve iki gün sonrası için -Kutsal Cuma’ya- hazırlanıyorlarmış… İsa’nın Kudüs’e gelişinin anıldığı ve yere şimşir yaprakları (o dönem defne yaprakları) serildiği özel gün. Bu ritüeli mümkünse 7 kilisede izlemek önemli ve değerlidir, diyorlar… Gene kolay fotoğraflar ve içten yolculamalarla otele, yemek faslına koşuyoruz…
Macahelli Nuri Köse kadeh kaldırıyor bu kez. Konuşmalar daima onore edici olacak... Karşısındaki yeşilli NTV'den Ahmet Kayacık
Yeni kitapçı dükkanım(ız) Kadıköy'de Pavlonya sokakta olunca; Botanik Bahçe'de bulunan pavlonya ağacı önünde fotoğraf çektirmek şart oldu. Yanımda, yazı yazmaya başladığım DoğaKaradeniz dergisinin editörü Arzu...
Acara beşe bölünmüş; Khelvachauri, Kobuleti, Keda, Shuakhevi ve Khulo… Batum’un sahil bölgesinde ve Özgürlük Meydanı’nın hemen yamacından hareketle Acara Devleti Tarih ve Doğa Müzesi’ne gidiyoruz. Haliyle bir rehber eşliğinde geziyoruz… Acara’nın 1809’da kurulduğunu öğrenirken etnografik ve tarihi bilgiler almamız sürüyor: Doğusu’nda Arsiyani dağı var, Kanlı dağ ise en yüksek dağı (2990 m.)… En batısında ise Şavşati Dağları var. Dört katlı geniş ve son derece iyi düzenlenmiş müzede 150 bin obje sergileniyor ve arşivlenmiş durumda. Doğa müzesi de aynı yapı içinde olunca Karadeniz’de 147 tür balık çeşiti olduğunu ve 200 metrenin altında hayat bulunmadığını öğreniyoruz. Bizim bildiğimiz ise, genellikle 40 metrenin altındaki zehirli ve yoğunlaşmış metan gazı bulunduğu yönünde. Rus Harbi (1887-88) sırasında yıkılan kent 1898’de planlanmış. Birbirini kesen bulvar ve caddelerle, onları bağlayan sokakların düzgün bir yerleşimi söz konusu. 350 kilometresi Türkiye’de, 26 kilometresi de Acara içinden akıp Batum’dan denize dökülen Çoruh Nehri epeyce alüvyon getirmiş. Bu bölgeyi düzenlemişler. Zaten İspani 1 ve 2 olarak adlandırılan ıslah edilmiş bataklık bölgeleri için onlarca yıl önce okaliptüs ağaçları getirilerek kurutma işlemine başlanmış… Hâlâ sürüyor.. Gezdiğimiz müze geçen yıl yüz yaşını kutlamış. Bunun şerefine bahçeye her nasılsa Gürcü balıkçılarca avlanmış olan balinanın iskeleti konmuş… Müzeye devlet müzesi statüsüyle birlikte 2005’te tarihçi ve etnograf Khariton Akhvlediani’nin adı verilmiş…
Meşhur bakkal dükkanı burası. Acara'nın 37 yaşındaki başkanı da aşağıda bendenizle... Fotoğrafı Kamil Koç'un yolcular için hazırlanan Yolculuk dergisinin editörü Berna çekti
Tiflis’ten dünyanın dört bir yanına uçuş yapılıyor. Ama iç hat yok. Zahmetli bir 400 kilometre yaptık… Yol üzeri Stalin’in doğum yeri olan Gori’ye uğradık. Dönüşte de bizim için özel olarak açtılar ve epeyce bilginin eşliğinde gezindik…
Sighnaghi (Sığınak) kentine devlet, çok para dökmüş... Tiflis'in yakinlarında küçük bir kent. Çiçek gibi olmuş (yukarıda). Mitingler ise Parlamento'nun önünde oldu...
Tiflis’de gezintimiz doğal olarak miting alanı olan Parlamento önü ve onu kesen sokak ve caddelerde oldu. İstanbul benzeri çok tepeli ve ortasında büyücek bir nehir geçiyor bu eski kentin… Mitingler nedeniyle önlem olarak kimi işyerleri ve bazı devlet daireleriyle okullar kapalı gibi olsa da hayat gereken canlılığıyla sürüyor… Kafeler çalışıyor, taksiler işliyor, kiliseler dolup taşıyor; kadehler tokuşturuluyor…
Kıskançlığımdan Cihangir etkinliğine, yıllar önce gene Cihangir parkında yapılan bir etkinlik için Ayaşpaşa derneği ve etkin işimizi tanıtmaya gittiğimiz sıradaki bir fotoğrafı koydum :-)
Cihangir’de sanat ve tasarım bir aradaPAZ-ART 5 NİSAN’da ROMA BAHÇESİ’nde
Karikatüre bakar mısın, lütfen? Bizim seçmeni ne güzel ifade ediyor? Cumhuriyet tarihinin toplam borcundan daha fazla dış borcu geçen dönemki iktidarında yapan AKP'ye oy veren seçmeni görüyor musunuz, o karikatürde? Ya da 'ar etmez, bal etmez' vızıldanmasıyla sadece kafa şişiren ve göz boyayan CHP'ye oy veren seçmen, o karikatürde yok mu? Var... O karikatürde yok yok! Kimi solcuların -hasbelkader bir araya gelen- ittifakına oy vereceğine gidip gizli gizli CHP'ye oy veren yoldan çıkmış 'devrimci' de orada elinde odunlarla dikiliyor... Yetmez, derseniz onlar da var işte... Yurtseverlikle milliyetçiliği karıştırıp; seçmenin en saf halinden en salak haline transfer olarak MHP'ye oy veren dingiller de var o karikatürde; bir koşulla: odun olarak... Kalan varyasyonları kendiniz üretiniz... Haaa, bir de 15 yıl önce arkasına askeri alarak iktidar olan ve bu manasız algıdaki seçmenin abad ettiği ANAP'ı görüyor musunuz? Neredeyse bu seçimlerde sınır dışı edildiler; sadece Bozcaada'nın başkanı oldular. Karikatürde nerede derseniz; ateşin içinde :-)
‘SANDIK ASLANI’ SEÇMEN
Seçim sonuçları üzerine yazmıyorum. Aşağıdaki haberi Hürriyet'ten apardım... Küresel iklim değişikliğinin Türkiye üzerindeki olası etkilerini ve önlem önerilerini haberleştirmişler. Dingil halkım da yorum yapmış: "TEMA daha etkin olmalı"... Bitti gitti. İşte halkımın sivil toplum faaliyetlerine verdiği önem ve destek. Haa, anlamından bihabermiş ne gam! Allah müstahakınızı versin e mi? Bir haltla ilişkilenmeyin; akşama kadar esin püfürün, eve gelen herkese şiddet yapın sonra dönün osura osura uyuyun... Ne zaman bu gezegende yaşağınızınız farkında olacaksınız... Ne berbat bir toplulukmuşsunuz ya...
Birazdan horon vururlar. Konuşmayı da horonu da aşkla sever arkadaşlarım... FOTO: Başar Hatırnaz...
Laz arkadaşlarım, yıllardır kültürlerini yayma çabası içinde. Bilenleriniz vardır; Hemşinliyim ama hem köyümün adı nedeniyle hem de komşu kültür olması nedeniyle oğluma lazca bir isim verdim: Zuğa. Yani deniz... Köyün adını da Rum tüccarlar koymuş(muş)... Zaten iki adı var; Zuğa Deniz... Arkadaşlarımın çabalarını duyarmak istiyorum...
